Zwarte gaten & Losse eindjes

Ontroerend was het toen actrice Marjolein Baars in haar rol van oude vrouw met dementie het podium af schuifelde en in een van de bezoekers van de voorstelling haar jeugdvriend Koos meende te ontdekken. Toen zij haar lippen tuitte om haar Koos een kusje te geven beantwoorde de bezoeker deze uitnodiging als vanzelfsprekend door een kusje terug te geven.

In deze solo-voorstelling speelde Marjolein afwisselend de rollen van moeder met dementie, haar dochter, de verzorgende en de onderzoekster. Ze maakte op indringende wijze zichtbaar hoe de moeder haar vat op ruimte, materie en tijd kwijt raakt en hoeveel moeite het de dochter kost om daar mee om te gaan.

Het advies van de onderzoekster: durf in het zwarte gat te stappen en te ontdekken wat dan mogelijk is. Doe dit door aan te sluiten op de belevingswereld van de persoon met dementie. In haar rol als verzorgende liet Marjolein op overtuigende wijze zien wat dit kan opleveren.

De voorstelling, georganiseerd door WarmThuis en Dorpshuis Zuidermeer, werd bezocht door 140 zorgverleners, vrijwilligers en familieleden. Tijdens het nagesprek werd duidelijk hoe diep de voorstelling mensen geraakt heeft. Marjolein kreeg een staande ovatie.
recensie op de website van bestuurder Hans van Amstel van WarmThuis n.a.v. de voorstelling op 12 december 2015

* Ik hoor alleen maar enthousiaste reacties: Wat beeldt ze dat geweldig goed uit, je ziet de personen voor je! En Mark, 31 j.,”niet in discussie gaan, gewoon een beetje flexibel meebewegen”
*  Petje af voor zo’n voorstelling, zo in je eentje. Ik vond het wel boeiend om naar te kijken, ben blij dat ik de avond meegemaakt heb. – Mantelzorger bezoeker OC Polderstroom
*  Bijzondere avond, zelfs op een bepaald moment emotioneel, zo écht als dat het werd neergezet!
De vergelijking ‘Losse eindjes, Zwarte Gaten’ maakt het voor iedereen ook zo duidelijk, voor sommigen ook confronterend op een niet onprettige manier. (Opbouwend en er is een manier om met alle vormen van dementie om te gaan!). Ik schrijf “niet onprettig’, omdat het schrijven van “een prettige manier” gevoelsmatig niet juist is. Dement worden/zijn is voor niemand prettig. Deze voorstelling zou eigenlijk landelijk moeten rondgaan, omdat het een hele duidelijke, bijzondere en ook een eye-opener is voor velen! – Medewerkers OC Polderstroom
*  Voorstelling héél confronterend en ontroerend. Zag mijzelf terug in de dochter Katja.
Niet-begrijpend en niet-wetend hoe er mee om te gaan. Mijn moeder heeft vasculaire dementie. Dit was in het begin, nu gaat het over het algemeen beter. Ik ben blij dat ik geweest ben.- dochter bezoeker OC Zandstroom
*  Een mooie, pakkende herkenbare en emotionele voorstelling. Geeft goed weer om belevingsgericht om te gaan met dementie.- AB OC Polderstroom
*  Wilde laten weten, dat ik het toneelstuk erg boeiend vond. Zo goed dat alle emoties met, samen en naast iemand die leeft met een dementie, vertolkt zijn. – medewerker OC Bollenstroom
*  Ik heb genooooooooten van jullie voorstelling en van de doe-middag
*  Nog dank voor de uitnodiging voor de voorstelling en koffer workshop. Ik vond het erg leuk!
*  prachtige voorstelling. Ontroerend en met respect voor alle partijen. Het meedoe deel was erg goed, spreekt aan.
*  De voorstelling: heel knap neergezet. Voor mij is de grootste waarde het betrekken van familiezorg en professionele zorg in 1 voorstelling. Familie, cliënt en professional moet driehoek zijn die elkaar versterkt, maar daar ontbreekt het nogal eens aan. Deze voorstelling kan, met een discussie daarna, veel oproepen en opleveren.
*  We hebben ‘genoten’ van je voorstelling. Ook naderhand nog vele positieve reacties.
Het was heel prettig met je te communiceren; zowel via de mail als ter plaatse. Erg toegankelijk en dat is wel zo prettig. Wil ik toch even noemen….
*  Koffers: Lijkt mij een goede manier om verdieping te geven, naast de theoretische kennis over het ziektebeeld